Badanie Bilansów Biegły Rewident E. Jafra

USTAWA z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych. (tekst jednolity) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1.  1. Ustawa normuje sprawy ewidencji ludności i dowodów osobistych. 2. Ewidencja ludności polega na rejestracji danych o miejscu pobytu osób, o urodzeniach, dotyczących obowiązku wojskowego, zmianach stanu cywilnego, obywatelstwa, imion i nazwisk oraz o zgonach. 3. Dowód osobisty jest dokumentem stwierdzającym tożsamość osoby oraz poświadczającym obywatelstwo polskie. Art. 2.  Osoba przebywająca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana wykonywać obowiązek meldunkowy określony w ustawie. Art. 3.  (skreślony). Rozdział 2 Obowiązek meldunkowy Art. 4.  Obowiązek meldunkowy polega na:   1)   zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego,   2)   wymeldowaniu się z miejsca pobytu stałego lub czasowego,   3)   zameldowaniu o urodzeniu dziecka,   4)   zameldowaniu o zmianie stanu cywilnego,   5)   zameldowaniu o zgonie osoby. Art. 5.  1. Osoba posiadająca obywatelstwo polskie i przebywająca stale na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana zameldować się w miejscu pobytu stałego. 2. W tym samym czasie można mieć tylko jedno miejsce pobytu stałego. Art. 6.  1. Pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. 2. Miejscem pobytu stałego osoby zatrudnionej na statku żeglugi śródlądowej, zamieszkałej stale na statku, jest miejscowość, w której ma siedzibę przedsiębiorstwo żeglugowe zatrudniające tę osobę. Art. 7.  1. Pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem. 2. Miejscem pobytu czasowego osoby zatrudnionej na statku morskim albo osoby, która...